Chlorethyl/ethylchloride en klachten

Goedendag, Ik stel de vraag, maar ergens denk ik dat ik misschien toch had moeten bellen naar de hulpdienst. Maar als ik met de vraagstelling en onderbouwing anderen kan behoeden heb ik tenminste iets goed gedaan. Ik heb chloreathyl gebruikt, ben er twee jaar terug mee begonnen door het te proberen en in eerste instantie was er niks aan de hand. Daarna begon het 'experimenteren' door het te gebruiken met poppers. Uiteindelijk heb ik het maar in periodes gebruikt vanwege het prijskaartje vooral, maar ook omdat ik er ook een soort vermoeidheid van kreeg. Tot het moment dat het leek alsof ik vanbinnen uit verstikte. Ik kreeg het gevoel en een soort paniek dat mijn lichaam en vooral hart en longen zuurstof ontnomen werden. Resultaat: half in paniek zo diep mogelijk ademhalen en tot kalmeren komen. Na een redelijk uitgebreidde online research kwam ik achter veel meer nadelen en gevolgen, waaronder dus het neurotische schadeontwikkeling. Uiteindelijk heb ik het een tijd (minimaal 6 a 8 maanden) laten liggen. Het stukje neurotische schade bracht wel enige zorg met zich mee. Omdat het effect niet te vergeten is, vooral niet tijdens intieme bezigheden, probeerde ik het na maanden weer. Het heeft geresulteerd in een hele bizarre en volledige panieksituatie. Een beschrijving hoe het voelde /ik het ervaren heb: Bij het inhaleren voelde het alsof er een vloeistof door een bepaald gedeelte van mijn hersens sijpelde en als het ware om zich heen greep. Voordat ik de kans had te stoppen met inhaleren leek het alsof er een alarm in mijn lichaam af ging en ontstond er een soort lichtflitsen evenals een hevig tekeergaande hart. Om nog maar te zwijgen over het verstikkende gevoel dat van binnen enorm naar boven kwam. Handen, voeten, mond, ledematen voelden loom en verdoofd aan en het leek alsof mijn hersens spastisch reageerde op de lichtflitsen. Daarna kwam de pijn in de borst opzetten. Ineen noodreactie ben ik rechtop gaan zitten om zoveel mogelijk diep lucht in en uit te ademen, en begon ik kwijl te spugen, alsof het rechtstreeks vanuit mijn hoofd eruit gegooid werd. Diep van binnen sloeg de paniek volledig toe en dacht ik dat dit het einde was, alsof mijn hersens en hart het elk moment konden begeven/opgeven door het spul. Gas kan immers condenseren en er is al geruime tijd het wetenschappelijke vermoeden dat naast het neurotische gevaar ook schade aan lever en andere organen aangebracht kan worden. Er is niet veel over terug te vinden, maar waarschijnlijk zijn er eerder mensen overleden door een overdosis van dit spul, al is het niet duidelijk voor mij in welke vorm het middel toegediend is. Enorme stress heb ik al maanden, ben behoorlijk overspannen geraakt, over geduld maar niet te spreken. Nu dit gebeurd is vraag Ik mij af of ik dit spul ooit nog uit mijn lichaam krijg, het voelt namelijk alsof het in mijn hoofd is blijven zitten, wachtend tot er meer van genomen wordt. 1 ding is zeker: nooit meer zal ik dit middel aanraken. Ik ben er volledig van overtuigd dat ik er (hersen) schade door heb opgelopen en de vraag is wat nu verder. Kan er überhaupt onderzoek gedaan worden bij mij of het middel zich nog in mij bevindt, of gaat het uiteindelijk na jaren toch wel uit je lichaam? Moet ik nu iets anders doen om andere risico's te vermijden? Moet ik mij nu alsnog bij de ehbo aanmelden nu dit deze nacht plaatsgevonden heeft? Ik blijf kwijl/transparante spuug/mondvocht spugen, alsof het dus dit middel is... Ik drink extra water zodat ik vaak moet plassen, in de veronderstelling dat ik daarmee de vuile en schadelijke stoffen eruit plas en mijn nieren ermee help. Of het echt werk is een ander verhaal, maar ik probeer nu van alles. Mijn rechterarm voelt nog steeds een beetje verdoofd aan, net zoals mijn kaak. Of is dit gewoon een kwestie van goed blijven ademhalen en rustig blijven tot de klachten overgaan?