mijn 17 jarige zijn is drugsverslaafd en zit...

Je code was: onlyme Beste vraagsteller, Angstwekkende voorlichting is een oude, bekende manier van voorlichten. Uit onderzoek weten wij dat het gewenste effect van afschrikwekkende voorlichting kort duurt. Dus bij voorlichting over het gevaar van onveilig vuurwerk, houdt het gewenste effect van gruwelijke foto's en filmpjes over vuurwerkverwondingen slechts enkele dagen aan. Maar dat is rondom oud en nieuw net voldoende om de doorsnee jongere te beinvloeden. De heftige vuurwerkhobbyist trekt zich al veel mindertot niets van dat soort voorlichting aan. Voor langerdurende gedragsverandering is afschrikking niet genoeg. Ik wil niet uitsluiten dat sterk, emotionerende en afschrikwekkende beelden van invloed op iemands houding kan zijn, maar het is niet genoeg om een verslaving te beeindigen. Als zijn tanden achteruit gaan, zijn uiterlijk wordt aangetast, kan dat wel een minpunt zijn voor wat betreft zijn druggebruik. U schrijft dat "alles" al geprobeerd is. Verwacht u daarom weinig van losstaande interventies (zoals het aanspreken op uiterlijk of het tonen van foto's). In de balk van de site drugsinfoteam.nl staat een link naar tips hoe je omgaat met iemand die gebruikt. Ik plak hier het deel van de link die speciaal voor ouders is bestemd. Begin citaat: "Kiezen. - Wat kan ik doen om de drinker / gebruiker te doen minderen of te doen stoppen? - Wat kan ik doen om mijzelf staande te houden? Wat kan ik doen om de belangen van mijzelf of andere gezinsleden te beschermen? Deze vragen worden vanuit twee verschillende invalshoeken gesteld. Het antwoord op die vragen kan mensen voor een moeilijk dilemma plaatsen. Als het behartigen van de eigen belangen leidt tot het minderen of stoppen van het gebruik, is het dilemma opgelost. Bijvoorbeeld: als het waarschuwen voor een eventuele echtscheiding tot het gewenste stoppen met drinken leidt. Vaak leidt het antwoord op de beide vragen echter tot een tegenstelling. Men staat dan voor een keuze. Bijvoorbeeld: het dreigen met een eventuele echtscheiding kan leiden tot een toename van spanningen conflicten waarin een verslaafde weer een reden ziet om meer te gebruiken. Men heeft vaak weinig mogelijkheden om het gedrag van de verslaafde te bepalen. Men kan daarentegen wel grenzen stellen aan de mate waarin men het eigen leven wil laten bepalen door een persoon die verslaafd is of problematisch gebruikt. Dat betekent niet dat er geen emotionele pijn of verlies is. Het betekent wel, dat men controle over het eigen leven (of bijvoorbeeld de veiligheid in het gezin) terug wil nemen. Je bent niet schuldig of verantwoordelijk. Veel mensen voelen zich schuldig of verantwoordelijk voor het gebruik van een verslaafde partner / gezinslid/ zoon of dochter. Dat schuldgevoel is onterecht. Veel mensen met een verslavingsprobleem nemen geen / onvoldoende verantwoordelijkheid voor hun gedrag. Zij zeggen, dat zij er niets aan kunnen doen en dat het gebruik niet hun verantwoordelijkheid is. Allerlei redenen worden aangevoerd om het gebruik te verklaren: - onoplosbare persoonlijke problemen -relatieproblemen (scheiding, slechte relatie met een ouder) - problemen op het werk -problemen met de gezondheid. - acties van andere mensen. - Het komt ook voor dat men zegt, dat men niet kan veranderen OMDAT men verslaafd is. De persoon met een verslaving wil daarmee zeggen: "ik kan er niets aan doen" of "ik kan het niet veranderen". Veel mensen in de omgeving van de verslaafden accepteren dit soort verklaringen van / excuses voor gebruik en vinden vaak ook dat zij zelf ook een oorzaak zijn van het verslaafde gebruik. Hoe ontstaat verslaving? En hoe blijft verslaving bestaan? Mensen verschillen in de mate van draagkracht en draaglast. De ene persoon is "sterker" dan de andere. Sommigen hebben het in het leven "zwaarder" dan anderen. Verslavingsproblemen zijn het gevolg van allerlei vaak met elkaar samenhandgende sociale, psychische, lichamelijke oorzaken, waarbij de erfelijke aanleg ook nog een rol speelt. Het duurt geruime tijd (soms jaren) voordat men verslaafd is. Een verslaving is daarmee het resultaat van vele dagelijkse keuzen om wel / niet te drinken of te gebruiken. Die keuzen maakt een verslaafde zelf. Dat doet een ander niet voor je. De verslaafde heeft ook een keuze om te minderen of om te stoppen. Er bestaan ook medicijnen (bij alcohol en opiaten) om het volhouden van die keuze gemakkelijker te maken. Eeen ouder, partner, vriend draagt niet de verantwoordelijkheid voor het gebruik van de verslaafde. Niemand giet bij een ander de drank door de keel. Niemand stopt de snuif coke in de neus van de cokegebruiker. Niemand rookt een paar dagelijkse grammen wiet voor een ander. Voorbeelden van onjuiste gedachten van mensen die schuldig voelen over / verantwoordelijk voelen voor het gebruik. Ouders: - "als wij het eerder hadden gezien, hadden wij het kunnen tegenhouden." -"als wij niet zo streng / niet zo soepel waren geweest was het niet zo uit de hand gelopen." -"Als wij eerder waren gescheiden, had hij niet zo veel narigheid meegemaakt." Of integendeel: "als wij niet waren gescheiden, had hij het niet zo moeilijk gehad." Dit soort vaak gemaakte redeneringen door ouders klopt niet. Het is de wereld op zijn kop. De drinker / gebruiker belast de omgeving met de gevolgen van zijn / haar gebruik. Bijna volwassen mensen zijn verantwoordelijk voor hun gedrag. Ook als zij gedronken of gebruikt hebben. Het idee dat ouders een verslaving kunnen voorkomen of stoppen, klopt niet. Men kan een kind door de opvoeding proberen te beïnvloeden. Maar daar blijft het bij. De invloed van opvoeding is belangrijk, maar uiteindelijk bepaalt een opgroeiend kind zelf hoe hij / zij het leven gaat inrichten. Ouders krijgen steeds minder invloed al naar gelang het kind ouder wordt. Natuurlijk kan een scheiding traumatisch zijn voor een kind. Het verhoogt soms de draaglast van een opgroeiende persoon. Als een zoon / dochter het onverantwoordelijke of asociale gedrag goed praat met het verwijt dat de ouders zijn gescheiden of fouten in de opvoeding hebben gemaakt, dan neemt het kind niet de verantwoordelijkheid die behoort bij het volwassen worden. Er is altijd wel een reden te verzinnen waarmee je een ander de "schuld" voor je verslaving kunt aanpraten. Partners: - "als ik niet zo had gezeurd over zijn gebruik, dan was hij nu niet zo gespannen en geïrriteerd geweest. Hij drinkt omdat ik hem boos heb gemaakt". -"Als ik eerder een grens had gesteld, dan had hij niet zo lang door kunnen gaan. Het is mijn schuld dat ik het zo ver heb laten komen." - Dat ik klappen heb gekregen, is mijn eigen schuld. Ik weet dat ik mijn mond moet houden als hij heeft gedronken". Kinderen. De verslaving van een ouder heeft een grote invloed op de emoties, gedachten en ontwikkeling van een kind. Die invloed kan tot in de volwassenheid doorwerken. Kijk eens op de goede website www.drankjewel.nl. Op die site vind je informatie over de gevolgen voor de kinderen van de verslaving van hun ouders. Kinderen zijn nooit verantwoordelijk voor het verslaafde gedrag van een ouder, ook al denkt het kind dat het wel zo is. Maak concrete gevolgen van overmatig drinken duidelijk. Vaak raakt men verstrikt in nutteloze welles - nietes discussies of er al dan niet is gebruikt / gedronken. Of hoeveel er is gebruikt. Dit soort discussies levert meestal niets op. De drinker / gebruiker ontkent of stelt het gebruik als minder voor dan in werkelijkheid het geval is. Men drinkt / gebruikt vaak stiekem. De omvang en frequentie van het gebruik zijn vaak niet bekend. De negatieve gevolgen van het gebruik zijn wel bekend. En om die gevolgen gaat het. Het is belangrijk om de gebruiker te confronteren met de concrete, negatieve gevolgen van het overmatig drinken / overmatig gebruik. Een discussie met iemand onder invloed is zinloos "Discussier niet met mensen onder invloed". Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, vooral als iemand vaak onder invloed is. Discussies met mensen onder invloed leiden echter nooit tot inzicht of gedragsverandering maar meestal wel tot escalatie of onverschilligheid. Maak je grenzen duidelijk, ook voor jezelf . Weet wat je echt niet accepteert, doe jezelf geen geweld aan. Verslavingsproblemen duren vaak geruime tijd. Vaak zelfs jaren. Het is daarom nodig om zuinig op jezelf te zijn en grenzen aan te geven. Het feit dat je een grens stelt en een consequentie / sanctie daaraan verbindt, betekent nog niet dat je je zin krijgt. Maar het stellen van grenzen is een voorwaarde om je eigen belangen (of die van andere gezinsleden) te beschermen. Als je geen grenzen stelt en alles laat gebeuren, lever je in en word je een speelbal van de verslaafde persoon. Wat zijn "goede" grenzen? -Grenzen moeten bij je passen. Wat de ene persoon accepteert, is voor een ander niet aanvaardbaar. Mensen kunnen daarom maar beter de grenzen stellen die bij henzelf passen. De ene ouder zal zeggen dat een jonge zoon of dochter niet thuis mag blowen, terwijl een ander zal zeggen dat het blowen uitsluitend thuis mag. De ene persoon accepteert drank of drugs helemaal niet, terwijl de ander minderen of gematigd gebruik aanvaardbaar vindt. -Als ouders gezamenlijk een kind opvoeden, werkt het beter als men het er gezamenlijk over eens is welke grenzen worden gesteld. In veel gevallen leidt dat tot een compromis. -Stel reële grenzen met reële consequenties / sancties. - Grenzen zijn tijdelijk, uitvoerbaar. - Wordt geen gevangene van door jou gestelde grenzen. Je kunt in de loop van de tijd van mening veranderen of je hebben vergist toen je de grens stelde. Situaties veranderen ook. En met het veranderen van de situatie veranderen de grenzen. Je stelt de grenzen om zelf staande te blijven of om je belangen te beschermen. Vervang grenzen als ze niet meer positief voor je zijn. - Grenzen of dreigementen zonder consequenties zijn schadelijk voor jezelf. - Let op je rode lijnen. Iedereen heeft grenzen die je niet kunt laten passeren zonder dat je zelf echt schade oploopt. Die rode lijnen kunnen voor mensen verschillen zijn. Maar voor bijna iedereen geldt dat geweld, diefstal, intimidatie te schadelijk zijn om te kunnen accepteren. Einde citaat. Ik begrijp uw ongerustheid volkomen. Maar accepteer dat u niet in staat bent om zijn gebruik te beeindigen als hij daar niet aan toe is. Sterkte, groet en succes, Martin Sijes