hallo, ik ben een paar maanden geleden van...

hallo, ik ben een paar maanden geleden van school af gegaan, omdat het niet meer lukte. voor mijn gevoel heb ik te lang te veel gedaan zonder er enige waardering voor te krijgen de extra uren. het enige wat ik te horen kreeg was,''dit had je ook nog kunnen doen''... toen ik mijn plafond begon te raken ben ik steeds meer gaan blowen, en steeds minder gaan uitrusten (kort slapen, moe wakker worden). op een gegeven moment lag ik half slapend half wakker op de bank, en had ik ineens het idee dat alles raar was. hierdoor voelde ik dat ik een soort van onderzoek moest doen waarom ik uberhaupt verder zou moeten gaan met dit leven. ik was zo moe dat ik niks kon, en kon niet eens genieten van het idee dat ik dingen deed die ik vroeger zo leuk vond. deze periode gaf me veel verschillende inzichten over gevoelens en het gevoel dat je lichaam je geeft als je te ver gaat. pas na een paar bezoekjes aan de psycholoog kwam ik er achter dat het 2 flinke jaren waren, en dat blowen van hobby naar dwangmatige verdoving van gevoelens was geschoten. minimaal 1 a 2 gram hasj per dag in een 10-15 aantal kleine jointjes van sochtends tot slapen. toen ik probeerde te stoppen kreeg ik een keiharde paniek aanval, wilde niet meer leven... hiermee keihard over straat lopend, om het weg te lopen. was ik er na een half uur helemaal klaar mee en besloot bij gebrek aan rust toch nog 1 voorgedraaide joint te halen. hiermee hield alles gelijk op en viel ik thuis gelijk in slaap. toen dacht ik ineens dat als de joint zowel de oorzaak als de oplossing is ik deze troep net zo goed kon laten liggen. na die aanval waren er nog 2 meer van dit soort aanvallen van, piekeren, angst, depressief gevoel, en een soort van alles is raar en niks heeft zin gevoel. (bij overprikkeldheid ontstond dit) ik ben ondertussen al 20 dagen gestopt. maar het alles is raar gevoel, blijft best wel hangen. nou wil ik vragen, als je inziet dat niks écht zin heeft. en alles in principe waar en onwaar is tegelijk, afhankelijk van de context die je kiest. hoe weet ik dan dat mijn afkick periode over is,. want ondertussen ga ik continu twijvelen aan alles wat ik als leuk ervaar, en heb ik soms dat ik liever duik in waarvan ik vroeger wist dat ik het niet leuk vond. oftewel, ik blow vanaf me 15e, en had een vrij stabiele houding. kon vrij makkelijk geen fuck geven. en nu loop ik continu tegen allerlei opgevoerde of omgedraaide gevoelens aan.. gaat dit weg? wordt dit minder? en hoe kom je hier dan nog mogelijk (sterker) uit!? groet

Beste vraagsteller,

Wat goed dat je stappen hebt gezet van het blowen af te komen! Bedankt voor je duidelijke verhaal. 

Je ervaart nu veel emoties en omgedraaide gevoelens. Dit is een bekend fenomeen bij mensen die stoppen met blowen. Je beschrijft zelf al dat blowen voor jou een dwangmatige verdoving van gevoelens was. Nu je bent gestopt en de actieve stoffen je lichaam verlaten worden die spanning/gevoelens niet meer onderdrukt. Dit kan heel naar voelen, maar ook positief zijn. Op je vraag of het over gaat en of je er sterker uit kan komen is het antwoord beide keren ja!

Je schreef dat je een aantal gesprekken hebt gehad met een psycholoog. Loop je daar nog steeds? Deze gevoelens kan je met hem/haar bespreken en naar oplossingen zoeken. Een behandelaar van een verslavingszorginstelling zou dit ook met je kunnen doen. Als je behoefte heb dat de behandeling ook wat meer op het stoppen met blowen gefocust is. 

Wat helpt jou op dit moment om met die gevoelens/paniekaanvallen te doen? Voor iedereen gelden andere manieren om jezelf af te leiden of ze te verwerken. Sporten, afspreken met vrienden, leuk werk doen, mindfullness, je gevoelens opschrijven of een wandelingetje maken zijn dingen die voor anderen vaak werken. Voldoende slapen en gezond eten kunnen ook bijdragen aan een stabielere emotionele mind set. 

Op je vraag: "Hoe weet ik dan dat mijn afkick periode over is?" is het lastig om vanaf hier antwoord te geven. Dat verschilt zeer sterk van persoon tot persoon. Gelukkig ben je nog niet oud. Bij jonge mensen gaat het herstelproces vaak sneller.  Je merkt het meestal doordat het trillen, zweten en slecht slapen voorbij is.

De emotionele instabiliteit kan iets langer duren, maar kan ook met eventuele angstgevoelens te maken hebben. Dit veroorzaakt veel twijfel. Wat dan helpt is een keus te maken in hoe je over iets denkt, of wat je vindt. Hoe minder 'grijs gebied', hoe minder twijfel en hoe prettiger je je voelt. Probeer je gedachtes op een andere manier te leren loslaten. Natuurlijk mag je nadenken, maar geef jezelf ook even rust door op iets anders te concentreren (een boek, een boom, muziek, leer een instrument spelen of een taal etc). Bespreek dit ook met je psycholoog.

Heel veel succes! Het gaat je lukken.

Sjoerd